- zachodnia część Pojezierzy Wschodniobałtyckich, między Pasłęka na zachodzie a Rospudą na wschodzie.;
obejmuje ciągi moren czołowych 3 głównych faz zlodowacenia bałtyckiego; rzeźba bardzo urozmaicona;
łańcuchy wzgórz morenowych (kulminacja na Wzgórzach Szeskich- 309 mnpm), zagłębienia bezodpływowe, kemy, ozy, w pd. części pola sandrowe; liczne jeziora (zajmują ok. 7% powierzchni Pojezierza Mazurskiego), m.in. 2 największe w Polsce - Śniardwy i Mamry oraz Niegocin, Nidzkie, Roś, Tałty; rzeki wypływające z Pojezierza Mazurskiego należą do dorzeczy Narwi (Omulew, Rozoga, Szkwa, Pisa, Ełk) i Pregoły (Łyna z Guberem, Węgorapa);
Klimat Pojezierza Mazurskiego cechują:
stosunkowo długie i mroźne zimy, krótki okres wegetacyjny (180-190 dni), duże zróżnicowanie regionalne związane z wysokością n.p.m. oraz skupieniem powierzchni wodnych i leśnych (np. roczna suma opadów waha się od 550 mm do 700 mm); lasy iglaste (gł. sosna i świerk), liczne torfowiska z reliktami roślinności tundrowej;
W okolicach jeż. Śniardwy utworzono Mazurski Park Krajobrazowy; region turstyczno-wypoczynkowy i sportów wodnych; główne m.: Olsztyn, Giżycko, Ełk, Szczytno, Kętrzyn, Węgorzewo.
W obrębie Pojezierza Mazurskiego wyróżnia się 7 jednostek fizyczno - geograficznych: pojezierza - Olsztyńskie, Mrągowskie i Ełckie, krainy - Wielkich Jezior Mazurskich i Węgorapy oraz Równinę Mazurską i Wzgórza Szeskie.
