Dawny majątek ziemski położony 17 km na północ od Węgorzowa.
Około l km na północ od dawnego założenia przebiega granica Polski z obwodem kaliningradzkim.
Majątek w XIX i XX wieku należał do rodu Doeringów, obszar własności ziemskiej obejmował 498 ha.
Zachowało się dość dobrze dawne. interesujące założenie. Duży dwór, park, podwórze gospodarczo-inwentarskie i niewielkie osiedle domów pracowników majątku. Park założony na 11 ha, o układzie regularnym z elementami kompozycji krajobrazowej, ze stawem i czytelnym jeszcze w dużej części układem dawnych alei.
Zachował się piękny, zróżnicowany starodrzew (ponad 10 gatunków drzew), m.in. buki purpurowe, jesiony, dęby, lipy. Na obrzeżu parku, przy drodze dojazdowej znajdują się pozostałości cmentarza rodowego.
Podwórze gospodarcze położone na wzniesieniu, oddalone od dworu. Zachowały się imponujących rozmiarów zabudowania z czerwonej cegły, m.in, interesująca architektonicznie dawna stajnia. Zabudowania wsi majątkowej usytuowane wzdłuż drogi gospodarczej.
Nieopodal dworu położony jest budynek dawnej łaźni, założony na planie krzyża greckiego, z wieżyczką pośrodku, obecnie użytkowany jako kurnik.
Dwór pochodzi z drugiej potowy XIX wieku, jego budowę ukończono w 1886 r. Jest to budowla założona na rzucie prostokąta, parterowa, przekryta dachem naczółkowym, z długimi facjatami mieszkalnymi od frontu i ogrodu. V elewacjach wzdłużnych duży, obustronny ryzalit na osi, zwieńczony trójkątnym naczółkiem. Od frontu ryzalit zdobiony rytmem pilastrów, z dwoma balkonikami na piętrze, szczyt obwiedziony gzymsem, z półkolistym oknem w polu. W ryzalicie od ogrodu w poziomie piętra piastry z korynckimi głowicami.
Układ wnętrz w większości zmieniony, w głównym, reprezentacyjnym holu zachował się duży kominek z brązowego marmuru z początku XX wieku.
Po wojnie na obszarze majątku utworzono państwowe gospodarstwo rolne, we dworze urządzono biura i mieszkania dla pracowników.
