Gdy były to czasy naszych słowiańskich przodków, okres wiosny uważano za szczególny. Wówczas to wierzono, że Matka Ziemia i Matka Natura dokonują potężnego przebudzenia wszystkiego tego co żyje na tym świecie.
Wraz z wiernym ludem
Słowiańscy bogowie wraz ze swoim wiernym ludem, obchodzili tak zwane Jare Gody, a był to po prostu cykl obrzędowy związany z zakończeniem zimy, no i rzecz jasna z powitaniem wiosny. Mniej więcej w okolicy marca każdego roku, gospodarze wyczekiwali trzech kluczowych zdarzeń. Było to między innymi przepędzanie Marzanny symbolizującej zimę, oczekiwano też na nadejście Jaryły, który był bogiem płodności i wiosny oraz czekano na wybudzenie Peruna, czemu towarzyszył pierwszy wiosenny grzmot. Ogólnie rzecz biorąc były to Ceremonie Jarych Godów.
Ważne święto
Jare Gody oczywiście w okresie słowiańskim, były ważnym świętem dla ówczesnego ludu. Celebrując właśnie je obchodzono nadejście wiosny i nowego życia. Rytuały związane z takowymi świętami, odzwierciedlały pradawne praktyki płodnościowe, dające wszystkim osobom celebrującym nadzieję i radość. Słowo jare po prostu oznacza coś wczesnego, coś bardzo naturalnego, a przy okazji pełnego życia. Natomiast termin gody określa świąteczny czas.
Od najdawniejszych czasów
Obchody Jarych Godów od najdawniejszych czasów przypadały na 20 lub 21 marca, w czasie tak zwanej równonocy wiosennej. Zaraz po niej miały miejsce pierwsze orki w polu. Centralnym momentem uroczystości Godów Jarych było topienie lub spalanie kukły Marzanny. Podczas tych rytuałów, miały też miejsce grupowe śpiewy, wesoła muzyka grana na instrumentach perkusyjnych oraz tańce przy ognisku. Po tym wszystkim miały miejsce tak zwane oczyszczające praktyki, takie jak oblewanie się zimną wodą i bicie się nawzajem brzozowymi witkami. Zwyczaj ten pozostał z nami aż do drugiego dnia Wielkanocy.
Święto nadziei
Jare Gody były więc świętem nadziei, odrodzenia, a przede wszystkim cieszenia się z przyrody, która w wyjątkowy sposób potrafi człowieka napawać swoim pięknem. Szczególny charakter tych obchodów podkreślał znaczenie wiosennego przesilenia.
W tym właśnie czasie w domach miały miejsce gruntowne prace porządkowe, okadzanie izb mieszkalnych ziołami oraz wymiana pościeli i ubrań na lżejsze. Innym popularnym zwyczajem było wypiekanie w piecach placków, wspólne ich spożywanie, a także ozdabianie i obdarowywanie się kolorowymi jajkami.
Obchody Jarych Godów było związane z rozpalaniem ognisk na wzgórzach. Z czasem zwyczaj ten przejęli chrześcijanie, pąląc ognie na wzgórzach, wielbili oni w ten sposób Jezusa, który za nas zmarł na krzyżu.
