KAZIUKI NAD WĘGORAPĄ. SPOTKANIE Z TRADYCJĄ WILEŃSKĄ.
1 marca 2025 r. w Klubie I Mazurskiej Brygady Artylerii mieszkańcy Węgorzewa
i okolic byli uczestnikami wspaniałego widowiska muzycznego "Kaziuki w Pikieliszkach, czyli sny Starego Matulańca" w wykonaniu Mazurskiego Ludowego Zespołu Artystycznego "Mżawka" z Kruklanek oraz Chóru "Ojczyzna" z Węgorzewa. Scenariusz i reżyseria - Sławomir Zieliński a opracowanie muzyczne Ryszard Zabłotny.
W wykonaniu chóru usłyszeliśmy ujmującą za serce wiązankę pieśni nawiązujących do tęsknoty i wileńskich korzeni.
Sala Klubu była pełna, widzowie reagowali spontanicznymi wybuchami śmiechu,
a występy były nagradzane gromkimi brawami. Uczestnicy spotkania włączali się do śpiewu, aktywnie uczestniczyli w spektaklu co w naszej świadomości służy wzmacnianiu zdrowia psychicznego. Taka aktywność w całej rozciągłości wpisuje się w realizację hasła "Zdrowie Psychiczne najważniejszym dobrem człowieka", które przyświecało wydarzeniu i jest istotnym elementem obniżenia poziomu stresu oraz miłą odskocznią od szarej rzeczywistości.
Zgodnie z tradycją mieliśmy też kramy, kram z wyrobami z wikliny i kram
z książkami "Kresowa Atlantyda - Wilno".
Był też ciąg dalszy - impreza integracyjna, wspólne biesiadowanie, śpiew, rozmowy
i wspominanie.
Inicjatorami wydarzenia byli kierownicy zespołów Mżawki - Sławomir Zieliński i Ojczyzny - Ryszard Zabłotny. Lokal udostępnił Klub 1MBA - Kierownik Aleksander Iwaniuk. Sponsorem był Szpital Psychiatryczny w Węgorzewie a współorganizatorem wydarzenia było Stowarzyszenie "Wspólnota Polska" Koło w Węgorzewie.
Wszystkim należą się podziękowania!
I trochę historii.
Kaziuki to tradycja wileńska obchodzona ku czci św. Kazimierza, patrona Litwy i Polski.
7 listopada 1602 papież Klemens VIII ogłosił księcia Kazimierza Jagiellończyka świętym, uroczystość kanonizacyjna odbyła się dwa lata później w katedrze wileńskiej.
W 1636 uroczyście przeniesiono relikwie do kaplicy ufundowanej przez Zygmunta III
i Władysława IV, było to podniosłe wydarzenie. Z tą uroczystością historycy wiążą początek jarmarku, który prawdopodobnie wówczas odbył się po raz pierwszy. Od tego czasu uroczyście obchodzono rocznicę przeniesienia relikwii, a świętu kościelnemu towarzyszył jednodniowy jarmark.
W tradycjiwileńskiej był to wielki jarmark rzemiosła i sztuki ludowej, pełen regionalnych specjałów oraz rękodzieła. Specjalnością kaziukowych jarmarków były wileńskie palmy wielkanocne, bogato zdobione i misternie plecione oraz obwarzanki smorgońskie, piernikowe serca, wyroby z wikliny i drewna (m.in. faski na miód, grzebienie do przędzy, kołatki, zabawki i instrumenty muzyczne) i ceramika (misy, dzbany, lichtarze i bańki, gwizdki, piszczałki).To święto to nie tylko kiermasz, ale także muzyka, taniec i radosna atmosfera, łącząca pokolenia oraz kultury.
Współcześnie to trzydniowy kiermasz odbywający się w różnych miejscach Wilna połączony
z występami artystycznymi oraz kramami z wyrobami rzemiosła ludowego i artystycznego.
Kaziuki stały się popularne również w innych miastach Litwy, a także np. w Grodnie na Białorusi. Od niedawna organizowany również w wielu polskich miastach (np. w Poznaniu, Szczecinie, Białymstoku, Suwałkach i oczywiście w Węgorzewie.
Kaziuki 2025
